Standpunten ZLTO faunaschade:

• De kosten van faunaschade aan de landbouw niet eenzijdig op het bord van de boeren mogen belanden. Er moeten fatsoenlijke regelingen zijn voor het verjagen en bejagen van schadesoorten en het voorkomen en vergoeden van landbouwschade.


• Boeren op hun beurt zo effectief en efficiënt mogelijk gebruik dienen te maken van de bestaande mogelijkheden om faunaschade te voorkomen, om zo faunaschade op hun eigen gronden en bij omliggende agrariërs te voorkomen.


• Voor het beheer van de wildsoorten die nu in dusdanig groten getale voorkomen waardoor ze aanzienlijke maatschappelijke, economische en natuurschade veroorzaken zou het eenvoudiger en integrale landelijke jachtregime de basis moeten vormen. Daar waar nodig aangevuld met het provinciale ontheffingenregime en provinciale opdrachten.


• Het werken met een behandelbedrag voor aanvragen van tegemoetkoming in de faunaschade hier niet bij past, boeren hebben niet gevraagd om de Nederlandse nationale koppen op het Europese jachtbeleid.


• Ontheffingen voor schadebestrijding en beheer effectief moeten zijn, dus in werking moeten zijn in de periodes dat de betreffende dieren schade veroorzaken.


• Bij de bestrijding van landbouwschade dient het te gaan om het veranderen van dierengedrag, daarnaast dient te worden voorkomen dat bepaalde populaties uit de hand lopen en daarmee onbeheersbaar worden.

Standpunten ZLTO Afrikaanse varkenspest:

ZLTO vindt dat:

• Een goede bedrijfshygiëne en naleving van protocollen een eerste verantwoordelijkheid van de varkenshouder is.


• In de gebieden waar op dit moment zwijnen zijn gevestigd maximaal ingezet moet worden op populatievermindering. Elders, waar nog geen zwijnen voorkomen, moet gewerkt worden aan het voorkomen van uitbreiding van de leefgebieden, met andere woorden: daar dient een nulstand voor wilde zwijnen nagestreefd te worden.


• Lokaal, regionaal, provinciaal en landelijk maximaal ingezet moet worden in samenwerking tussen alle belanghebbenden om te voorkomen dat AVP uitbreekt in ons land.


• Beheer van wilde zwijnen overal mogelijk moet zijn. Grondeigenaren die niet meewerken aan het vastgestelde beleid met betrekking tot wilde zwijnen dienen hiertoe gedwongen te worden, middels een provinciale opdracht.


• In het geval van een uitbraak van AVP in de nabijheid van gebieden waar het vastgestelde beleid met betrekking tot wilde zwijnen niet wordt uitgevoerd de grondeigenaren van betreffende gebieden moreel aansprakelijk zijn. Voor de directe kosten voor de Nederlandse varkenshouderijsector, de kosten van de indirect getroffen sectoren (horeca, recreatie) en de overlast die iedere Nederlander in de omgeving van een AVP-uitbraak zal ondervinden.


• Beheer van wilde zwijnen zo professioneel en uitgebreid mogelijk moet zijn. Dit betekent dat de overheid hiertoe de middelen moet vergunnen en er financiële bijdragen moeten komen voor de uitvoerders. Daar waar de jagers, terreinbeheerders en andere uitvoerders er niet in slagen om intensieve bejaging van wilde zwijnen te organiseren, terwijl het voorkomen van zwijnen wel bij herhaling wordt vastgesteld, moet de inzet van interventieteams serieus worden overwogen.


• Rasteren een essentieel item is in de gereedschapskist bij het tegengaan van AVP. Bestaande rasters dienen in beeld gebracht te worden en aangevuld op strategische plaatsen, viaducten en faunapassages moeten worden voorzien van zwijnkerende rasters. Parkeerplaatsen in gebieden met wilde zwijnen dienen ook voorzien te worden van een raster. Vuilnisbakken dienen afsluitbaar te zijn en voorzien te zijn van voorlichtingsmateriaal over gevaar overdracht AVP via voedsel naar wilde zwijnen.


• Bewustwording van de gebruikers van het buitengebied met betrekking tot AVP zeer belangrijk en primair een verantwoordelijkheid van de overheid is. Als men zich bewust is van de symptomen bij wilde zwijnen en bij onraad direct de juiste instanties worden ingeschakeld zullen de gevolgen van een uitbraak zo beperkt mogelijk zijn.