De een is boer, de ander jager. Ze werken samen aan de bescherm van weidevogels. Voor deel 1 in deze nieuwe driedelige serie ging  Oswin Schneeweisz op bezoek bij melkveehouder Wes Korrel en zijn neef Ron in polder ‘De Ronde Hoep’ in Ouderkerk aan de Amstel.

Jager Ron Korrel (61): ‘Als je een nest van een tureluur zoekt in hoger gras heeft het geen zin om je blik te fixeren op nesten. Je moet kijken naar een afwijkende vorm in het gras. Voordat een tureluur opvliegt zal hij met zijn vleugels namelijk altijd het gras een beetje over het nest heen vouwen zodat het broedsel ongezien blijft . Zo bekeken is weidevogelbescherming net als jagen. Je moet leren kijken en op basis van kennis en ervaring kunnen aanspreken.’

Ron Korrel haalde zijn jachtakte 25 jaar geleden en sinds eind jaren tachtig is hij samen met zijn neef Wes ook actief als weidevogelbeschermer. ‘Vroeger hadden onze ouders hier samen een melkveebedrijf. De koeien van mijn vader stonden aan de ene kant van de grupstal en de koeien van de vader van Wes stonden aan de andere kant. Nu werken ook wij samen, onder meer voor de bescherming van weidevogels. Soms vraag ik mij weleens af: ben ik nou meer jager of weidevogelman? Tekst loopt door onder foto. 

Jager Ron Korrel. Foto: Anoeska van Slegtenhorst.

Als jager ben ik hier samen met collega-jagers in onze WBE actief op de vossen. Die zaten hier vroeger niet, maar omdat de vos een tijdlang beschermd is geweest heeft de populatie zich in ras tempo uitgebreid en verspreid. Vossen en kraaien, dat zijn de soorten waar ik mij actief als jager en schadebestrijder mee bezighoud. En ganzen natuurlijk. We zitten hier immers dichtbij Schiphol. Voor de weidevogels zijn de vossen en de kraaien het belangrijkste gevaar. Sinds kort hebben we binnen de WBE toestemming om op stille tijden ook langs de A9 vossen te bejagen, want daar graven de vossen graag hun bouw in het talud.

Er zijn echter ook nog plekken waar de vos niet bestreden mag worden, zoals de Botshol (een laagveengebied met plassen, sloten, rietland, moerasbos en polders van Natuurmonumenten). Dat dreigt nu de kraamkamer van de polder te worden. Vandaaruit lopen de vossen de polder in en prederen ze vele nesten. En dan zijn er natuurlijk ook de alsmaar toenemende roofvogels en mantelmeeuwen. Dat je daar niets aan kunt doen is weleens frustrerend.’

Weidevogelbeschermer Wes Korrel (64): ‘Toen wij hier opgroeiden hoorde je overal weidevogels. Het is het geluid van onze jeugd, maar het werd steeds stiller. Toen ik het bedrijf overnam werd ik als het ware met mijn neus op de feiten gedrukt. Ik zag de gele plekken in het gras, waar de eieren hadden gelegen, nadat ik er met het rolblok overheen was geweest. Op dat moment besefte ik dat ik als boer ook een verantwoordelijkheid heb. Zo is het begonnen en in de jaren negentig ben ik uiteindelijk actief geworden in de Agrarische Natuurvereniging en als een van de weinige boeren in de polder, omgeschakeld naar biologisch.’

Voor zijn werk ontving hij vorig jaar de Gouden Grutto. Een mooie erkenning voor het werk dat hier gedaan is. Ook was hij medeoprichter van de melkfabriek ‘Boeren van Amstel’. Een initiatief waarbij de circa twintig boeren uit de streek weidevogelvriendelijke zuivel produceren. Met de verkoop van gezonde en natuurvriendelijke producten haalt men extra geld binnen voor maatregelen om de weidevogels te behouden. Zoals vergoedingen voor uitgesteld maaien en kruidenrijke graslanden. Zo snijdt het mes aan meerdere kanten: het gebied wordt in stand gehouden, evenals de weidevogels. Boeren worden extra beloond voor hun inspanningen en de ‘Amsterdammer’ drinkt melk uit Amstelland.

Weidevogelbeschermer en melkveehouders Wes Korrel. Foto: Anoeska van Slegtenhorst.

Wes Korrel: ‘Hier voel je hoe groot de kloof tussen stad en platteland daadwerkelijk is. Stadse mensen weten niets meer van de natuur. Daarom zijn we vanuit onze Agrarische

Natuurvereniging gestart met weidevogelsafari’s. Voor de mensen uit de stad trokken we ieder weekend met paard en wagen het weiland in. Die keken hun ogen uit en vonden het allemaal prachtig. Ron vertelde tijdens die uitstapjes over de vogels die je hier ziet en de landbouw en natuurlijk ook over de noodzaak van het vossen- en kraaienbeheer. Hij blijft tenslotte een jager.

Voor stadse mensen waren de safari’s echt een eyeopener.’ Grutto’s, kieviten, tureluurs: het wemelt hier tegenwoordig (weer) van de weidevogels en dat op nog geen paar kilometer van Amsterdam. De jarenlange inzet, de samenwerking, het kruidenrijke grasland, de waterpeilverhoging en het late maaien – waaraan alle boeren zich hier houden – heeft effect gehad.

In het voorjaar gaat Ron erop uit om de nesten te markeren en te beschermen. In de stal hangt een zogenaamde ‘stallijst’ waarop de locaties van alle nesten staan genoteerd. Handig voor als je met de trekker het land op moet. Waar die gedrevenheid vandaan komt? Wes Korrel: ‘Deels uit idealisme, deels uit het feit dat we hier in de polder het geluid van onze jeugd weer willen horen. Er zitten nu weer ruim tweehonderd grutto-broedparen. Daar worden wij blij van.’ 

Het bericht Jager en weidevogelbeschermer verscheen eerst op De Jagersvereniging.